W trosce o naszych młodych widzów prosimy o przestrzeganie ustalonej dla spektakli dolnej granicy wiekowej.
W indywidualnych przypadkach (np. dzieci szczególnie wrażliwych) rekomendacja wiekowa może okazać się zaniżona.
Celem Pracowni Pedagogiki Teatru -1 jest prowadzenie działalności pedagogiczno-teatralnej o charakterze regularnym i systemowym. Pracownia mieści się w dwóch przestronnych, wyremontowanych i zaadaptowanych do działań warsztatowych salach na poziomie -1.
Nazwa -1 nie tylko wskazuje na lokalizację Pracowni, ale przede wszystkim odzwierciedla najważniejsze zasady jej działania.
-1 to oddolność:
Pracownia ma w swojej ofercie projekty dla wszystkich, w tym dla dzieci tzw. najnajmłodszych oraz osób z najniższym kapitałem ekonomicznym i symbolicznym. Pracownia stara się unikać tworzenia barier ekonomicznych i fizycznych oraz przeciwdziałać wykluczeniu z udziału w kulturze. Ma włączać do wspólnego teatralnego działania osoby z dysfunkcjami sensorycznymi, motorycznymi i intelektualnymi, seniorów, mieszkańców małych miejscowości.
-1 to przyjęcie perspektywy dziecka:
„Nie ma dzieci – są ludzie; ale o innej skali pojęć, innym zasobie doświadczenia, innych popędach, innej grze uczuć. Pamiętaj, że my ich nie znamy” (Janusz Korczak).
Rozmawiając z dzieckiem, nie chcemy pochylać się, tylko kucnąć, żeby móc spojrzeć mu w oczy.
-1 to starania o nienarzucanie swojej perspektywy, wartości i swojego sposobu widzenia świata. Nie tylko dzieciom, ale wszystkim – bo wszyscy potrzebują partnerskiego traktowania, uwagi i otwartości na odmienność.
-1 to minimalizm:
Priorytetem działań w ramach Pracowni jest kapitał ludzki i społeczny, nie materialny. Pracujemy na prostych materiałach, dostępnych dla każdego. Nie używamy narzędzi o zamkniętej funkcji, uruchamiamy wyobraźnię, recyklingujemy (materiały, nie pomysły).